ही वाट दूर जाते स्वप्नामधील गावा....

हो, नोव्हेंबर १९६५च्या आधी (माझं ह्या मध्यप्रदेशातल्या गावाशी नातं जुळलं ते वर्ष) असं स्वप्नवत गांव माझ्या ओळखीचं, जिवाभावाचं होईल हे कसं मानावं मी?

आज उपनगर असलेलं हे गांव १९६५ साली खेडेवजा होतं...

मुंबई-पुण्याचे आम्ही कल्पनाही करू शकणार नाही इतकी इथली निसर्ग समृद्धी-संपत्ती...

खेडं नगर झालं पण धरणीमाता...काळी आई...ऋतू दर ऋतू श्रीमंतच होतं गेली. इथे शेताला बीड म्हणतात आणि मळ्याला म्हणतात बाडी.

ही जी पायवाट फोटोत दिसते ती इथल्या विस्तृत अशा बाडीची आहे. ही जी वृक्ष-कतार दिसत्ये ती सागाची झाडे आहेत..अधून मधून आवळ्याचेही वृक्ष आहेत. आणि मुख्य भूभाग आहे सोन्याने भरलेला...सोने? हो जे इथे धनधान्य-समृद्धी रूपात डोलताना दिसेल.

मी अनेकदा ह्याच पाऊलवाटेवरून ह्या परिसराचा आनंद घेतला आहे...पश्चिम जेव्हा सूर्यास्तामुळे सुवर्णमय होऊ लागते तेव्हा इथून परततांना मन हळवं होतं...एकदा सर्वदूर नजर टाकून मी परत घराला जातो.

मधुसूदन थत्ते
१७-०५-२०२३