ट्राम...
======

केवढे आकर्षण होते मला ट्रामचे..
खोदादाद सर्कल (म्हणजे दादर टी टी ) ते बोरीबंदर तिकिट एक आणा...(तेव्हा नवे पैसे नव्हते अस्तित्वात)

मी होतो तेरा वर्षांचा..जात असे ट्रामने कधीकधी शाळेत...ग्रांट रोडला...Lamington रोडला उतरायचं..पाच मिनिटावर Robert Money शाळा..

एकदा ट्रामच्या ड्रैव्हर च्या अगदी लगतच्या सीट वर होतो..फारशी काय..अजिबातच गर्दी नव्हती..

उठलो आणि त्या फेटा बांधलेल्या ड्रैव्हर चा शेजारी गेलो..

"मी राहू का इथे उभा जरा वेळ" अशी परवानगी मागितली..

काय मज्जा आली तेव्हा..!!

त्याच्या हातात एक लिवर होती..ती तो हलके ह्या त्या बाजूला फिरवून वेगावर नियंत्रण ठेवायचा (खूप पुढे कळले की त्यामुळे तो सिरीज मोटर चा current कमी जास्त करायचा.)

त्याच्या पायाखाली एक बटन होतं..ते दाबून ती टिंग टिंग अशी घंटी वाजवून मार्गावरल्या लोकांना सावध करायचा...काचा बिचा कुछ नही सगळा मोकळा व्यवहार..अन हा उभाच्या उभा..

रस्त्यावरचे लोकसुद्धा आरामात रस्ता क्रॉस करायचे...हे एवढे धूड येताय ह्याची त्यांना परवा नसायची..accident तसे नाही व्हायचे... .

मग stop आला की मी चालत्या ट्राम मधून उतरत असे..मला होती ती सवय...

बोरीबंदरला ट्राम पुन: परतायची..त्यासाठी कंडक्टर खाली उतरायचा...ट्राम च्या शिरावर एक लांब दांडी असायची. तिच्या टोकाला एक चाक..जे रस्त्यावर कायम तोरण बांधल्यागत खोदादाद सर्कल ते बोरीबंदर अशा असलेल्या केबल वर जाऊन बसायचे...circuit complete व्हायचे...

तर हा कंडक्टर ती लांब दांडी हाताने ओढून विरुद्ध दिशेला आणायचा...झाली reverse गतीची तयारी..

मग टिंग टिंग केलं की ड्रैव्हर माघारी खोदादाद सर्कलला जायला निघायचा,,

मित्रांनो असे होते आपल्या मुंबईच्या commuting चे साधे सोपे आणि स्वस्त रूप..

आज ट्राम हव्या होत्या नाही का? कलकत्त्याला आहेत ना अजून...

मधुसूदन थत्ते
११-०७-२०१४