मित्रानो,

आजच्या काळात भगवदगीता का स्मरावी, अभ्यासावी, तिचे मनन का करावे, तिच्यापासून बोध का घ्यावा...ह्या सा-या प्रस्नांचे थोडक्यात आणि समर्पक उत्तर विद्यावाचस्पती श्री शंकर अभ्यंकर यांनी दिले आहे ते इथे उद्घृत करतो आहे:
-------------------------------------------------------------------------

"....गीतेवरील प्रवचने, ग्रंथ, कीर्तने, श्रवण यामागे विशिष्ठ सात्विक हेतू असू शकतो..असलाही पाहिजे. 'मानवाला आत्मोन्नत करून त्याला स्व-रुपाची ओळख करून देणे' हाच तो हेतू.

भ्रष्टाचार, दुराचार, कृत्रिम टंचाई, दारिद्र्य, महागाई, गुंडगिरी, दहशतवाद, नीतिमत्तेचा -हास अशा अनंत राक्षसांनी ही सुंदर वसुंधरा आज नासवून टाकली आहे.

भारतातही ह्या राक्षसांचा स्वैर नाच चालू आहे. देहात्मवादावर उभारलेल्या पराकोटीच्या ढोंगी तत्वज्ञानाने चंगळवाद सर्वत्र पसरविला आहे.

मुले व तरुण त्यामुळे संस्काराला, शाश्वताला पारखे होऊन खोट्या मृगजळामागे धावत आहेत. भोगवादी संस्कृतीची चटक माणसाला लागली आहे.

माणसाच्या रक्ताची चटक लागलेल्या वाघापेक्षाही असा मनुष्य महाभयंकर असतो...."

मधुसूदन थत्ते
जुने २०१२