Saturday, September 6, 2014

इथवर येउन पोहोचलो...वाटही संपत आली आणि दिवसही..!!!

बस्स..कांही मिनिटात व्हावा सूर्यास्त..प्रतीचीला रंगपंचमी तर केव्हाच सुरु झाली आहे...

दूर लांब एक छकडा दिसतोय...त्यालाच तर पार करून आलो इथे..

गाडीवान निद्रिस्त होता...पण बैलाला रस्ता परिचित होता...छकडा लपकत होता...चाके वंगणाला कित्येक दिवस पारखी होती..वाकडी अशी फिरत होती आणि आवाज करत होती..कुई कू र्र कॉ कॉ...
त्या वातावरणात ह्या छकड्याने भीषण सुस्ती पसरवली होती...म्हणून तर मी झप झप पुढे आलो आहे...

मी स्वत:कडे पाहिले...माझा छकडा इथवर आणला...कर्तृत्व निद्रिस्त होणार? शरीरधर्माला आयुष्यक्रम परिचित आहे... हाही छकडा आता लपकतोय...पाय बोलायला लागले आहेत...पण ह्या "छकड्याने" मनाची सुस्ती अजिबात पाहिली नाहीये अजून तरी...

आयुष्याच्या वाटेवर झप झप पुढे तर आलो...पण कुठवर जाऊ? वाटही संपत आली आणि दिवसही....!!!!!!!

मधुसूदन थत्ते
३०-०१-२०१४


No comments: